Ερήμην λεί[ύ]πει[η]ς

Περιγραφή:

Το Ερήμην λείπεις μεταβαίνει μεταβαίνει σε Ερήμην λύπης, μια παιγνιώδης αυτο-αποκάλυψη, το ένα εξελίσσεται μέσα στο άλλο, η απουσία σε λύπη και η λύπη σε απουσία, σε έλλειψη, σε αφανισμό ζωτικότητας.